Makaron - czyli zrób to sam!- przepis

Zrobienie makaronu jest proste ale czasochłonne. Używam semoliny i prawdziwych jajek od Babci. Mam też maszynkę do wałkowania i cięcia płatów na odpowiedniej szerokości wstążki.

Najchętniej robimy makaron wspólnie - to wygodnie mieć pomocnika.

W czasach pośpiechu i gotowych dań zapraszam do domowej manufaktury makaronu.

Makaron - czyli zrób to sam!

Z dzieciństwa pamiętam płaty ciasta makaronowego schnące na prześcieradłach. Babcię lub Mamę wałkującą ciasto a potem iluzję krojenia bez wysiłku zwiniętych zrolowanych warstw ciasta. Stuk, stuk, stuk,stuk, błysk noża i palce przesuwające się lekko po cieście. I tak powstawał makaron. Potem tylko należało go przesuszyć i .... gotowe. Makaron do rosołu (lub innej zupy gotowy). Łazanki lub kluski do potraw na słodko powstawały z szerokich pasków makaronu złożonych jeden na drugi.

Staram się kontynuować tradycję i też czasem robię makaron. 

Dziś tylko zdjęcie  (bo podobno mamy Światowy Dzień Makaronu)- a przepis wkrótce:)

Bezy!!!

Jak obiecałam we wczorajszym wpisie podaję przepis na bezy.

Wiem, można je kupić w każdej cukierni i większości sklepów spożywczych. Ale jak dziś usłyszałam - to inny wymiar bezy. i moim zdaniem od czasu do czasu warto wykorzystać białka i upiec te kruche, lekkie pianki.

Przygotowałam je klasycznie - przynajmniej tak mi się wydaje. 

Podobne bezy piekłam wieki temu korzystając z bardzo starej książki kucharskiej w pensjonacie znajomych. Metoda jest ta sama. Ale nie pamiętałam proporcji. Metodą prób i błędów doszłam do obecnego ideału.

Jeśli lubicie kruche, chrupiące bardzo suche bezy - to przepis dla Was. 

Bezy

Proporcje:

1 białko kurze

60 g cukru

10 ml wody

szczypta soli.

Z wody i cukru w garnku o grubym dnie ugotowałam syrop.( Musiałam ugotować go do tzw "nitki" czyli chodziło o to by powstał gęsty syrop który gdy pomieszałam widelcem i podniosłam tenże do góry to spadająca ostatnia kropla pociągnęła za sobą nitkę).

W międzyczasie w mikserze stacjonarnym ubiłam na sztywno białka ze szczyptą soli. 

Gotowym syropem lejąc go ostrożnie zalałam białka cały czas miksując je na małych obrotach. Zwiększyłam obroty i ubijałam całość do przestudzenia - ok 20 minut.

Piekarnik nagrzałam do 110 stopni C.

Ponieważ nie jestem perfekcjonistką a jestem leniwa:) nałożyłam pianę łyżką i wyszły nieregularne wzgórki.

Suszyłam je w termoobiegu ok 3h. Zaraz po wyjęciu - jeszcze ciepłe były lekko ciągnące. Po wystudzeniu idealnie kruche, błyszczące - przepyszne.

Oczywiście można ubijać białka ręcznie - ale to zajmie więcej czasu.

Bezy najchętniej zjadamy solo. Ale wczoraj wymyśliłam Różowy Deser.

Różowy tydzień

Bierzesz prysznic po meczącym dniu. Trudy dnia spływają z Ciebie. Po wytarciu wybierasz swój ulubiony balsam do ciała. To Twoja chwila. Cieszysz się nią smarując ciało....

Nagle coś cię niepokoi. Sprawdzasz jeszcze raz. I ponownie. I znów...

Noc nieprzespana. Lekarz potwierdza, że jest powód do niepokoju. Ogarnia Cię strach: jesteś bardzo młoda i ciebie to nie dotyczy! To nie powinno Cię dotyczyć.

A jednak....

Akcja w której biorę udział jest mi bardzo bliska. Chcę by wszystkie dziewczyny - bez względu na swój wiek i stan zdrowia nie zapominały się badać - by pamiętały o sobie i profilaktyce. To bardzo ważne!!!!

U mnie wszystko  już jest ok:) Ale badań nie zaniedbuję. Profilaktyka jest  najważniejsza i uśmiech też. Wbrew i na przekór. To takie kobiece.

A więc na przekór wszystkiemu różowy deser. Słodki, optymistyczny i baaaardzo pyszny.

Chciałam stworzyć coś wyjątkowego. Chciałam coś, co wywoła uśmiech u oglądających i jedzących. Powstał deser z domowej bezy i malinowego crud. Proste i pyszne.

Przyznam nigdy nie jadłam crud. Ani lemon crud ani żadnego innego. Dużo czytałam ale nie mogłam się zdecydować. Myślałam o bezie z lemon crud ale nie jest różowo. A co jest różowe? Oczywiście maliny. Przedstawiam zatem mój własny malinowy crud - raspberry crud. Świeży w smaku, intensywny bardzo malinowy. Przeczytałm kilka przepisów na blogach i stworzyłam swoją wersję. Zapraszam.

Różowy deser specjalnie dla dziewczyn (bez względu na to ile dziewczyna ma lat)

Beza z malinowym crud

Beza

Malinowy crud

2 żółtka (użyłam jajek od babci - nie ma zdrowszych)

150 g malin mrożonych (użyłam samodzielnie zerwanych w Paleśnicy więc super eko i bio;))

cukru pudru

50 g masła

50 g cukru pudru (można mniej )

Maliny rozmroziłam i po w miarę dokładnym rozgnieceniu przetarłam przez sitko. Żółtka utarłam na pianę razem z masłem i cukrem. Przecier a raczej sok malinowy wymieszałam z masą maślano - żółtkową w rondelku z grubym dnem i podgrzewałam na małym ogniu. Cały czas mieszałam trzepaczką by nie zrobiła mi się malinowa jajecznica. Krem pięknie zgęstniał po ok 12 minutach. Ostudziłam i większość przełożyłam do małego słoiczka. Ale przede wszystkim polałam nim samodzielnie upieczone idealnie kruche bezy na które przepis podam wkrótce:)

Z tego co czytałam można go przechowywać w lodówce do ok tygodnia.

Wykorzystanie tego różowego cudu to:

• przekładanie ciasteczek
• nadziewanie naleśników
• smarowania bułeczek śniadaniowych
• wyjadanie ze słoiczka
• i co nam podpowie wyobraźnia.

Jedno jest pewne, crud zagościł w naszej kuchni. 

Wszystkim dziewczynom życzę uśmiechu i zdrowia. Dbajcie o siebie.

Chleb nasz powszedni

Dzisiaj mamy Światowy Dzień Chleba.

Z tej okazji upiekłam nasz ulubiony chleb. Zwyczajny pszenno - żytni z czarnuszką. Proste składniki, składają się na wspaniały prawdziwy smak. 

W tej chwili cały dom pięknie pachnie.  Chleb stygnie, delikatnie pęka mu skórka...

Takich chwil życzę wszystkim.

Chleb jest oczywiście na zakwasie. Wykorzystałam zakwas żytni a składniki odmierzyłam kubkiem. Proporcje może nie są apteczne - ale to prosty domowy wypiek. Robiony przy okazji innych prac. Przepis jest mój - doszłam do niego metodą prób i błędów. Jestem z niego bardzo dumna. Zdaniem mojego K. to taki "zwykły" chleb. Domaga się go najczęściej. Pasuje do wszystkiego ale najlepszy jest z masłem. Ma wspaniałą chrupiącą skórkę.

Chleb pszenno - żytni

Zaczyn:

przygotować wieczorem lub min. 10 h wcześniej

3 łyżki gęstego aktywnego zakwasu żytniego

2 kubki (220 ml) mąki chlebowej żytniej

2\3 kubka wody

Ciasto:

cały zaczyn

3 kubki mąki pszennej chlebowej (użyłam typu 850)

1\2 kubka semoliny

1\2 kubka mąki ziemniaczanej

4 małe łyżeczki soli

1 kubek wody

łyżeczka czarnuszki do posypania (ewentualnie)

Mieszam wszystkie składniki oprócz soli  i czarnuszki zagniatając ok 15 minut ciasto. Jeśli jest zbyt suche   lub zbyt luźne dolewam wody lub dosypuję mąki. Dopiero teraz dodaję sól i zagniatam ciasto jeszcze przez 2-3 minuty. Wszystko zostawiam do podwojenia objętości co zajmuje ok 3.5h. W czasie wyrastania dwukrotnie składam ciasto ( to znaczy rozciągam je na blacie lekko posypanym mąką, i składam jak list urzędowy na trzy części i potem jeszcze raz na trzy tak, że powstaje paczuszka).

Teraz formuję bochenek i mocno obsypany mąką przekładam do koszyczka do wyrastania a ten wkładam do reklamówki. Zostawiam wszystko na ok 1h.

W międzyczasie nagrzewam piekarnik do 250 stopni C wraz z blachą na której będę piekła chleb.  czas na szybkie działanie:)

Chleb wykładam na gorącą blachę. Nacinam żyletką, posypuję czarnuszką mocno spryskuję wodą i wsuwam do piekarnika. Po 10 minutach obniżam temperaturę do 200 stopni. Piekę jeszcze 35 minut. Dobrze jest sprawdzić czy się upiekł stukając w spód chleba. Ma mieć głuchy odgłos. Jeśli nie dopiekam jeszcze 5 minut.

Wyjmuję i od razu delikatnie smaruję wodą. Odkładam na kratce do wystudzenia powstrzymując się przed zjedzeniem piętki przynajmniej 2h.

Zapraszam i marzę o czasach gdy nikomu nie braknie chleba powszedniego....

Targi

Byłam na targach  Natura Food  i jestem na TAK. Poproszę o takie produkty w sklepach i restauracjach. Poproszę o takie jedzenie.

Na początek odwiedziłam panów z Manufaktury Czekolady. To kolejna moja wizyta na ich stoisku. O tych pełnych pasji, wiedzy i uroku ludziach pierwszy raz przeczytałam u Liski. Próbowałam wszystkich ich czekolad i sądzę że są wspaniałe. Bardzo intensywne i prawdziwe w smaku. Moja ulubiona to ta z solą morską - wspaniałe połączenie.  Miałam również przyjemność spróbowania fantastycznej czekolady  do picia. To ich nowość i moim zdaniem strzał w dziesiątkę. Czekam, aż pojawi się w łódzkich!!! kawiarniach i do zrobienia w domu.

Następnie odwiedziłam Michała i jego stoisko z książkami. Na targach prezentował nowość "Browary Łodzi i Regionu" oraz inne swoje propozycje. Więcej znajdziecie na jego stronie.

Obok były stoiska browarów. 

Te fantastyczne zioła to pomysł na przyszły ogród. Fioletowe kwiaty to bazylia- niesamowicie pachnie.

I kilka innych fotek:)

A dziś na śniadanie....

Zgadnijcie - odpowiedź po południu;)

To nie były pancakesy;) ale placuszki - serniczki.

Jedne z moich ulubionych szybkich placuszków. Moim zdaniem mają same zalety: ich przygotowanie to tylko kilka minut, smażę je bez tłuszczu, są lekkie i puszyste - ale treściwe, delikatne i miękkie, do przygotowania wystarczy miska i rózga.

Przygotować je można w każdym miejscu w którym dysponujemy palnikiem i patelnią. Zazwyczaj wykorzystuję jakiś serek z kubeczka - w tym wypadku była to ricotta, ale używałam też mascarpone, jakiegoś waniliowego, serków kanapkowych, puszystych i twarogu też. Właściwie każdy biały ser  jest dobry. Często używam resztek;)

Te placuszki to kolejna propozycja skierowana również dla dzieci. Miałam przyjemność przygotowywać te placki dla kilku maluchów i zawsze placki znikały z talerzy. Świetne na mazurskich rejsach oraz Tatrzańskich wyprawach na narty. Gotowe w kilka minut więc nim maluchy np zdążą się ogarnąć po sankach mają na stole pyszne placuszki. Zachwycała mnie mała M. która zimą w Białce zdecydowanie preferowała te placki z miodem koniecznie akacjowym.

Gdy do małych smakoszy dosiadają się więksi - bez obaw możemy przygotować większą porcję. 

To mój własny przepis. A dlaczego serniczki? Bo podczas smażenia kuchnię wypełnia kuszący sernikowy zapach, a same placuszki bardzo przypominają w smaku ten cudowny wypiek.

Placuszki "serniczki"

(ok 8 placuszków- 1- 2 porcje)

serek ok 125g 

1 jajko

1 łyżka maki ziemniaczanej

2 łyżki mąki pszennej (można zastąpić orkiszową lub razową)

wanilia (niekoniecznie)

otarta skórka z cytryny lub pomarańczy lub limonki (niekoniecznie)

cukier ok 1 łyżeczki

Dodatki do wyboru:

mus owocowy, świeże owoce, mód, syrop klonowy, syrop owocowy, dżem

Serek dokładnie mieszamy  rózgą z jajkiem, cukrem, wanilią i skórką z cytrusów. Po chwili dodajemy mąkę i dokładnie mieszamy razem wszystkie składniki.  Można też składniki zmiksować lub w ostateczności wymieszać widelcem  - ale jeśli użyjecie twarogu warto go wcześniej dokładnie rozgnieść z odrobiną mleka lub śmietanki. Teflonową patelnię rozgrzewamy ale niezbyt mocno i kładziemy łyżką placuszki. Smażymy na małym ogniu i po chwili odwracamy. Mały ogień jest istotny - pozwala nam nie przypalić placuszków i nie dopuścić do tego by pomimo ciemnej zewnętrznej skórki pozostały surowe w środku.

Podajemy z ulubionym dodatkiem:)

Risotto z cukinią i rydzami

W tym miesiącu tematem przewodnim  konkursu w którym biorę udział jest dynia i rodzina:). 

Na szczęście jest ta rodzina. Czyli mogę użyć cukinii:) - bo to moje ulubione warzywo. Mogłam wykorzystać cukinie które przywiozłam od Mamy. Do tego Rodzice przywieźli mi rydze. Prawdziwe pyszne, świeże rydze.  Pomarańczowe cudo - dla mnie najlepsze grzyby. Czekam na nie cały rok - tu gdzie mieszkam trudne do dostania - wręcz nieosiągalne. Usmażone na maśle zjedzone z kromką chleba są rarytasem równym najwymyślniejszym daniom.

Do dania konkursowego użyłam obu przysmaków i powstało cudownie aromatyczne risotto. Zjedliśmy je na śniadanie:) - bo dlaczego nie?

Wspaniałe, piękne pachnące, sycące. Idealne.

Tak ten przepis zasługuje na prezentację w konkursie.

Zasady przygotowania risotta podałam tutaj. 

Jesienne risotto z rydzami.

1 szklanka ryżu arborio

1/3 szkalnki dobrego białego wina (jeśli nie mamy naprawdę dobrego to nie dodajemy)

1 mały drobno posiekany por biała część

2 łyżki masła

2 szklanki rosołu warzywnego

1 spora młoda cukinie

łyżeczka drobno posiekanych listków selera

4 rydze pocięte w paski

łyżka koperku

natka pietruszki

sól, pieprz

ponadto:

kilkanaście rydzy

1/4 kostki masła

sól, pieprz

W garnku  na średnim gazie rozpuścić połowę masła wrzucić pora i pokrojone rydze i po 3 minutach ryż z selerem. Mieszamy przez kilka minut aby każde ziarenko było oblepione tłuszczem - ryż powinien zrobić się lekko przeźroczysty. Wtedy wlewamy wino  i gdy odparuje zaczynamy dolewać gorący rosół. Partiami i powoli - cały czas mieszając. To całkiem relaksujące i przyjemne. 

W tym czasie zaczynamy smażyć rydze. Robimy to po prostu. Na rozpuszczone masło kładziemy kapelusze grzybów blaszkami do góry. Smażymy aż masło zrobi się bardzo klarowne i pomarańczowe. Wtedy je solimy i pieprzymy. Można mieszać ale nie trzeba. 

Po ok 10 minutach gotowania i mieszania ryżu dorzucamy pokrojoną w półplasterki młodą jędrną i świeżą cukinię.

Gotujemy jeszcze kilka minut nie zapominając o dolewaniu płynu. Ryż powinien pozostać jędrny!. Gdy uznamy że jest prawie gotowy dodajemy pozostałą łyżkę masła i koperek. Mieszamy i zostawiamy pod przykryciem na 2 minuty.

Podajemy ze smażonymi rydzami. Polewając całość niesamowicie aromatycznym rydzowym masłem.

Delektujemy się najlepiej w miłym towarzystwie.

Brak sera nie jest przeoczeniem. 

Suszone śliwki

Kto z Was zna pierogi z suszonymi śliwkami?

?

?

?

Danie które dla mnie jest oczywiste.  Na takim jedzeniu się wychowałam. 

W kuchni mojej Babci - w moim rodzinnym domu były od zawsze. Zresztą suszone  a raczej wędzone śliwki często gościły na naszych talerzach. W pierogach, w zapiekanej kaszy lub pęczaku ( ta specjalność może występować w wersji na słodko jako samodzielny specjał lub jako dodatek do dań mięsnych  z sosem). Kilka śliwek do bigosu, do schabu pieczonego lub duszonej wołowiny. Oczywistą oczywistością jest oczywiście:) kompot z suszonych śliwek i suszone śliwki jako przegryzka. Te wędzone najlepsze dostawałam od Doroty - z sadu jej Dziadków na Jamnej.

Dziś najczęściej muszę zadowolić się śliwkami kalifornijskim. Ale pierogi i tak są pyszne.

Pierogi z suszonymi śliwkami

Ciasto do pierogów tradycyjne: 

400 g mąki pszennej, 

2 żółtka

ciepłe mleko - ile zabierze. 

Zagniatam dosyć luźne, dające wałkować się ciasto i dobrze je wyrabiam. Potem ciasto sobie odpoczywa a ja w małym rondelku gotuję partiami śliwki - ok 400 g. Muszą zmięknąć trwa to kilka minut. Jeśli mamy "prawdziwe" wędzone śliwki to wcześniej trzeba je namoczyć. Ugotowane, odsączam na papierowym ręczniku. A wody nie wylewam tylko gotuję ją do gęstości syropu. Dodaję do niego łyżkę masła i szczyptę cynamonu. Jeśli uważam że potrzeba odrobinę dosładzam - ale to kwestia smaku:)

W dużym garnku gotuję wodę na pierogi.

Ciasto wałkuję bardzo cienko i szklanką wycinam koła. Do każdego wkładam śliwkę i zlepiam.

Do osolonego wrzątku  wkładam łyżką masła i wrzucam pierogi. Gotuję je ok 4 minut. 

Wykładam na talerz - gdzie dzięki masłu w wodzie z gotowania nie zlepiają się.

Na talerzach polewamy pierogi syropem.
Danie świetne też na zimno. Pierogi znikają w niewytłumaczalny sposób.:)

Uwaga!!! nie można ich nigdy zrobić za dużo bo zawsze wychodzi za mało:).

A teraz ciekawostka. Takie pierogi to jeden z tradycyjnych deserów Wigilijnych w moim rodzinnym domu. Bez nich nie wyobrażam sobie świąt. Gdy nie spędzam Wigilii w Paleśnicy - to robię te pierogi i dzielę się nimi. Dla mnie to smak domu i tradycji tak jak kapusta z grzybami czy żurek owsiany. 

Chętnie poznam Wasze "nietypowe" dania wigilijne. Potrawy rodzinne i lokalne. Jestem ich bardzo ciekawa.

Ciasto na niedzielę

Najprostsze z najprostszych. Najlepsze. 

Lubicie biszkopt? Ja uwielbiam. Dziś wariacja na temat:) 

Podobne ciasto robiłam w podstawówce. Wtedy uruchamiałam prodiż, wbijałam jajka do miski i ubijałam pracowicie do białości. Potem odrobina oleju i mąka. Do tego owoce. Najchętniej wrzucałam truskawki. W czasie pieczenia puszczały duuuużo soku (ale to zwiększało smakowitość) i letni podwieczorek gotowy.
Wtedy uważałam że dużo znaczy dobrze, dzisiaj wiem że często mniej znaczy więcej i uczę się umiaru w kuchni. Kilka dobrych składników, staranne wykonanie i prostota sprawiają wiele radości i przekonują smakiem. Dziś nie wrzucam do ciasta kilograma owoców. Nie lubię też ciast uperfumowanych olejkami. Wolę dodać kilka kropli wanilii, otartą skórkę z cytrusów lub gula dobrego alkoholu.

Jakiś czas temu za sprawą Liski  i jej przepisu wróciłam do prostych biszkoptowych  ciast z owocami. Dzięki Kiciusiowi ich przygotowanie to pestka. Olej zastąpiłam rozpuszczonym masłem. Oczywiście nie byłabym sobą gdybym nie podkręciła ciasta skórką z cytryny i wanilią. Idealnie komponują się z maślanym aromatem.

Najważniejsze w tym przepisie są jajka. Muszą być świeże, muszą być najwyższej jakości ( ja użyłam jajek od mojej Babci) i muszą być idealnie ubite. Mąka musi być przesiana a masło świeże i rozpuszczone ale nie zrumienione. To nie pomyłka - do ciasta nie dodaje się proszku ani sody!

W przepisie są śliwki ale używałam też jabłek, gruszek, truskawek, czereśni, agrestu. Za namową mojego K. również dżemu gęsty i kwaśny świetnie się sprawdza - zawsze wychodzi pyszne:).

Zapraszam:)

Biszkoptowe ciasto cytrynowe ze śliwkami

4 jajka

120 g mąki pszennej (użyłam typu 450) - ok  1/2 szklanki 

100 g cukru ok 6 kopiastych łyżek

otarta skórka z połowy cytryny

łyżeczka ekstraktu z wanilii

50 g masła (1/4 kostki masła 200 g)

5 - 6 dużych śliwek pokrojonych na ćwiartki

Na polewę cytrynową

sok i skórka z połowy cytryny + 1 plasterek ze skórką

4 łyżki cukru

łyżka wody

Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni C. Foremkę o średnicy 20 cm wykładamy papierem do pieczenia lub smarujemy masłem i wysypujemy bułką tartą. Topimy masło.

Jajka ubijamy z cukrem do białości i rozpuszczenia się cukru. Do jajek wsypujemy mąkę i skórkę z cytryny. Dokładnie ale ostrożnie mieszamy  - na koniec wlewając masło i wanilię. Ciasto wylewamy do foremki na wierzch układamy śliwki.

Wkładamy do piekarnika na 40 minut. Pieczemy do tzw suchego patyczka.

Jeśli nie mamy stacjonarnego miksera to oddzielnie ubijamy żółtka z połową cukru do białości a oddzielnie białka. Ważne by rozpuścić cukier. 

Mieszamy połowę białek z koglem moglem, mąką, skórką z cytryny i wanilią. Na koniec ostrożnie z pozostałymi białkami i masłem.Dalej postępujemy jak wyżej.

Na polewę:

W stalowym rondelku mieszamy cukier z wodą i gotujemy do momentu gdy zaczyna zmieniać kolor. Wtedy zdejmujemy z ognia dodajemy sok z cytryny i szybko mieszamy. Plasterek cytryny kroimy na cząstki i mieszamy z syropem.  Całością polewamy ciasto.

Z podanych składników wychodzi ok 6 porcji niekoniecznie dla 6 osób. Idealne na deser lub niedzielny podwieczorek.

Polecam:)