Najlepszy sernik jaki upiekłam

Mam kłopot -nie jem sera krowiego  i jak się domyślacie nie jem również serników. Jaki więc jest sens dzisiejszego wpisu? I czy nie przesadzam tytułem?

Otóż wpis ma sens - bo serniki umiem i lubię piec a ten jest naprawdę wyjątkowo pyszny.

Klasycznie upieczony, niezwykle puszysty.- Nie jest zbyt wyszukany raczej po prostu najlepszej jakości składniki w klasycznym cieście.

Upiekłam go specjalnie dla bardzo drogich mi osób - właśnie wrócili z Camino i jestem pod wielkim wrażeniem ich wyczynu.  Kilkaset kilometrów na nogach w słońcu i deszczu.

Zasłużyli na sernik. Zasłużyli na bardzo dobry sernik - i taki właśnie dostali. Najlepszy.

Przepis jest mój. Udoskonalony w trakcie 20 lat pieczenia serników. Lekko zaskakuje fakturą. Polecam.

W trakcie pieczenia i jeszcze długo później cały dom pachnie tym słodkim zapachem masła, wanilii i migdałów - ale i tak wiadomo że to sernik:)

Sernik waniliowo migdałowy z cytrynową nutą

9 średnich jajek (ich jakość ma wpływ na smak - więc polecam najlepsze jakie dostaniesz)

200 g masła

900 g sera do serników

200 g twarogu półtłustego 

300 ml cukru

skórka otarta z 1 cytryny

75 g rozgniecionych płatków migdałowych 

ziarenka z połowy laski wanilii

2 łyżki kaszy manny

1 łyżka maki pszennej

szczypta soli

Wszystkie składniki miały temperaturę pokojową. Tortownicę o średnicy 24 cm wyłożyłam papierem do pieczenia a piekarnik nastawiłam na 180 stopni C.

Białka ubiłam na sztywno ze szczyptą soli i odstawiłam. Żółtka ubiłam z cukrem do białości, następnie wkręciłam masło  a gdy powstała idealnie puszysta masa dodałam twaróg i znów wszystko ubiłam. Po chwili do miski dodałam ser, skórkę z cytryny oraz wanilię na koniec grysik i mąkę oraz pokruszone migdały. Serową masę wymieszałam za pomocą dużej łyżki z połową białek. Sam koniec wymaga ostrożności - dodawałam po łyżce pianę i delikatnie mieszałam ją z masa serową - całość musi pozostać bardzo puszysta.

Ciasto serowe przełożyłam do tortownicy i wstawiłam do piekarnika. Piekłam 20 minut w 180 stopniach a potem zmniejszyłam do 160 i jeszcze ok 40 minut - do momentu aż nóż wbity w środek ciasta wyjęłam czysty.

Studziłam w uchylonym piekarniku - dzięki temu nie opadł i pozostał bardzo lekki.

Przyznam się :) spróbowałam - (odrobinkę) -i dlatego wiem - był wspaniały.

Na wyraźne życzenie mojego K. nie psułam wierzchu cukrem pudrem i innymi posypkami lub mazidłami.

Wyglądał zwyczajnie -ale.... miał to o co chodzi SMAK.