Bardzo dawno mnie nie było na blogu

Sprawy nie związane z blogowaniem ostatnio wygrywały.

Nawet gotowałam zdecydowanie mniej  :( mam nadzieję ze niedługo wszystko wróci do normy.

Na pocieszenie publikuję przepis na dżem pomidorowy. Wspaniałe słodkie cudo - które sprawia że wrześniowe słońce świeci o wiele jaśniej.

Przepis zawdzięczam Siergiejowi - i mojemu K.

Moje K. ideę dżemu pomidorowego przyjęło bezkrytycznie i entuzjastycznie. Ja z większym sceptycyzmem .. ale pomidory to przecież też owoce:) i bardzo cieszę się że się odważyłam.

Wypróbowałam kilka przepisów - prezentuję pochodzący ze strony Riny  z moimi zmianami. Zdecydowanie polecam - bo smak jest bardzo ciekawy.

Dżem pomidorowy z wanilią

Na 6 małych słoiczków

2 kg pomidorków koktajlowych (lub innych niezbyt wodnistych pomidorów)

800 g cukru

sok z 5 cytryn

skórka otarta z połowy cytryny (bez białych częsci)

4 łyżki octu balsamicznego

łyżka ekstraktu z wanilii

Pomidorki pokroiłam na połówki (Rina zaleca pozbycie się pestek - ja tego nie zrobiłam - może następnym razem). W garnku zagotowałam cukier z sokiem i skórką cytrynową. Gdy powstał gładki syrop (po ok 4 minutach ) wrzuciłam pomidorki, gotowałam dosłownie 5 minut od momentu wrzenia  i przykryty schowałam w chłodne miejsce. 

Następnego dnia gotowałam całość ok 45 minut często mieszając ( czas jest orientacyjny - chodzi o to aby dżem gdy wyjmie się go na chłodny talerzyk gęstniał i zastygał nie rozlewając się).

Po tym czasie dodałam ocet i wanilię - gotowałam jeszcze przez 5 minut i gorący przełożyłam do wyparzonych słoików.

Najlepszy z kromką pysznego chleba i masłem, - niestety był tak pyszny że z niczym innym ni udało się go spróbować. 

Jeśli ktoś obawia się skórek - to zupełnie niepotrzebnie - na koniec są cudownie miękkie i przypominają skórki z powidła śliwkowego).